Drogi łzowe w naszym organizmie są odpowiedzialne za
odprowadzenie łez z oka do nosa. Struktury te są bardzo delikatne i niestety
często ulegają zatkaniu. Niedrożność dróg łzowych często objawia się nadmiernym łzawieniem oraz
nawracającym ropieniem oczu. Dodatkowo może pojawić się bolesność i
zaczerwienienie oczu oraz opuchlizna w okolicach przebiegu dróg łzowych.
Zwiększone ryzyko zablokowania kanalików łzowych występuje także przy przedwczesnym porodzie dziecka oraz w wyniku uwarunkowań genetycznych (jeśli w rodzinie pojawiały się osoby z niedrożnością dróg łzowych).
Przy zatkanym kanaliku łzowym stosowane jest leczenie zachowawcze z zastosowaniem specjalistycznych kropel okulistycznych z antybiotykiem. Zalecane jest również wykonywanie masażu okolic dróg łzowych. U niemowląt z zamkniętym przewodem nosowo-łzowym często wykonuje się płukanie i sondowanie dróg łzowych.
Jeśli leczenie zachowawcze okaże się niewystarczające, konieczny jest zabieg chirurgiczny. Jedną z najskuteczniejszych metod jest metoda klasyczna (dakrocystorhinostomia), polegająca na wykonaniu nacięcia w kącie przyśrodkowym oka i wytworzeniu przetoki. Następnie wprowadzane są specjalne rurki do kanalików łzowych, umożliwiające utrzymanie drożności uzyskanej przetoki. W wyniku zabiegu mogą pojawić podskórne wylewy po znieczuleniu oraz niewielka blizna po nacięciu. Skuteczność tej metody szacowana jest na 90-95%.
Popularnym zabiegiem w leczeniu zablokowanych kanalików łzowych jest także endoskopowe udrożnienie dróg łzowych. Metoda ta pozwala na wykonanie połączenia pomiędzy workiem łzowym, a jamą nosa. W ostatnim etapem zabiegu zakładane są silikonowe rurki. Zaletą tej metody jest małą inwazyjność - znieczulenie podawane jest od strony jamy nosowej, co zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia wylewów podskórnych krwi w miejscu podawania znieczulenia. Nie są tutaj także wykonywane żadne nacięcia skóry, nie pozostają żadne blizny. Skuteczność metody to ok. 80-90%, w związku z czym nie zawsze jest na wystarczalna i może dojść do konieczności kolejnej operacji.
Inną popularną metodą, umożliwiającą pełną rekonstrukcję
dróg łzowych na każdym poziomie niedrożności, jest mikroednoskopia
laserowa. Lekarz odtwarza drogi łzowe
wykorzystując światło lasera. W przypadku bardzo rozległego uszkodzenia
wykonywana jest klasyczna przetoka worka łzowego do jamy nosowej, zakończona
wprowadzeniem silikonowych rurek intubacyjnych na okres od 6 do 9 miesięcy.
Zabieg sam w sobie jest stosunkowo krótki (ok. pół godziny), pacjent może
wrócić do domu po upływie 2 godzin. Brak blizn, małe ryzyko wylewów
podskórnych. Zabieg niestety wykonywany jest jedynie prywatnie, jego
skuteczność to ok. 80-85 %.
Źródło:
https://www.poradnikzdrowie.pl/